Marco Polo - Bordspel

Dit spel samen met mijn vrouw al regelmatig gespeeld en iedere keer is het weer anders. Mede door de andere "rol" die je speelt met de daarbij behorende voordelen, zal je bij ieder spel dat je speelt je strategie anders moeten doen. Je kan ook niet alles op het hele bord spelen en dat maakt dat dit spel regelmatig gespeeld wordt. Het is niet een spel wat snel verveeld, integendeel, iedere keer is het anders. Wat erg leuk is de wijze van gebruik van de dobbelstenen. Het maakt niet uit welk getal je gooit. De dobbelsteen is altijd wel te gebruiken. Als je van een wat complexere workerplacementspel houdt is dit een aanrader.

Marco Polo behoort tot mijn favorieten. Mijn partner en ik spelen dit spel regelmatig. Doordat je verschillende tactieken kan gebruiken, is ieder spel anders. Je kan elkaar boycotten, wat toch wel een meerwaarde is aan het spel. Prachtig spelbord en materiaal. Ik zou het iedereen die graag een stevig spel speelt aanraden. Neem er je tijd voor, het duurt wel even (maar dat is net de kracht van dit spel).

Ik speelde dit spel nog alleen maar met 2 spelers, maar iedere keer is het een ander spel. Je kan verschillende tactieken uitproberen om je doelen te bereiken. Ik kijk er echt naar uit om het ook eens meer 3 of 4 spelers te spelen, ongetwijfeld een nog boeiendere ervaring!

Bij Marco Polo reis je van Venetië naar China en plaats je handelsposten op deze route. Ook verwerf je goederen (goud, peper, zijde en kamelen) om handelscontracten af te sluiten. Hiermee verdien je andere goederen, geld, een zwarte dobbelsteen (voor een extra beurt) of mag je een stap extra reizen. Om acties uit te voeren maak je gebruik van vijf dobbelstenen. Iedere speler heeft een karakter met eigenschappen die oneerlijk lijken, omdat ze zo goed zijn. Echter blijken ze goede tegenwichten van elkaar te zijn, omdat ze allemaal wel één voordeel hebben waar ze mee kunnen spelen. Het doel is om na vijf rondes de meeste punten te krijgen. Het spel duurt ongeveer anderhalf uur. De vormgeving van Marco Polo oogt ietwat simplistisch, maar alles in het spel is wel meteen duidelijk. Bij de plattegrond van de route zie je meteen hoe je kunt reizen; je ziet hoe je goederen kunt verkrijgen; elke ronde komen er weer zes nieuwe handelscontracten; en ook in de ‘reisgids’ is te zien wat het kost en wat je daarvoor krijgt. Wat ik verwarrend vind, is dat de grote kamelen maar net wat groter zijn dan de kleine kamelen, en je daarvoor nogal eens verwarring hierin hebt als je een kameel pakt. Hetzelfde vind ik ook met het goud, de peper en de zijde. Er zijn twee verschillende tactieken in dit spel met verschillende middenwegen. Eén is om alleen goederen te sparen om zo aan de handelscontracten te voldoen en zo te gaan voor de meeste handelscontracten waarmee je zeven extra punten spaart. Twee is door volop te gaan reizen en zo als eerst bij Beijing aan te komen en tien extra punten te sparen. Ik neem meestal een tussenweg. Zo voldoe je aan je kaarten waar je langs moet komen met het reizen en de extra Beijing punten en ook dat je wat punten meepakt met de handelscontracten. Juist door die verschillende tactieken in het spel blijft het spel boeiend. Minder leuk aan het spel is dat je eigenlijk vrijwel nooit in Kochi komt. Het is een dure stad (10 of 15 munten) en daarom kies je niet gauw hiervoor. In al die tientallen keren dat wij het spel spelen is er nog nooit iemand zover gekomen dat hij/zij voor Kochi kiest. Wat ik positief vind aan het spel is dat een actie nooit vergeven is. Het wordt enkel duurder. Zo kun je van tevoren goed uitdenken welke stappen je gaat zetten. Ik vind het altijd fijn als je in de beurt van de ander alvast kunt kijken welke stappen jijzelf gaat doen. Terugkomend over de karakterkaarten. Er zijn tien verschillende karakterkaarten. De één heeft als voordeel dat hij zelf mag kiezen hoe hij/zij de dobbelstenen draait; de ander hoeft nooit te betalen als hij op een ander komt; weer een ander mag starten in Beijing en begint dus al op tien punten; et cetera. Elk karakter lijkt te sterk voor het spel, maar gedurende het spel merk je op dat je goed kan inspelen op de verschillende voordelen. Het één is sterk op het ene punt, de ander op een ander moment. Juist deze karakterkaarten maken het spel voor mij tot een succes. Ik zou het spel aanraden aan spelers die van strategische dobbelspellen houden en nog niet zo lang bordspellen spelen, maar toch eens een wat groter spel willen aanschaffen. Het spel is niet moeilijk om te snappen. Dit komt deels door de duidelijkheid van hoe het speelbord eruit ziet en deels omdat het doel van het spel meteen goed te snappen is. Het enige wat misschien verwarring kan scheppen is de functie van het reizen. Dit komt omdat je gemakkelijk op een andere manier aan goederen kan komen om je handelscontracten te kopen en je daardoor niet kiest voor reizen. Ik (29 jaar) heb Marco Polo gespeeld met mijn moeder (60 jaar) en met mijn broertje (26 jaar). Soms spelen we het met z’n tweeën, dan weer met drie. Ik vind spelen met drie fijner dan met twee, omdat je elkaar dan meer dwars kan zitten. Als je als laatste aan de beurt bent bij drie spelers, zijn vaak de goederen al weggegeven. Dan moet je goed nadenken om op een andere manier aan je goederen te komen of door meer geld in te zetten. Als je het spel met twee speelt en de ander reist eigenlijk niet, ben je zelf ook minder geneigd om te reizen, omdat reizen duur is en je misschien niet eens uitkomt bij Beijing. Dan is de bonus voor handelscontracten misschien lucratiever. Het spel voldeed aan mijn verwachtingen. Ik had een reisspel verwacht met veel karakterkaarten die het spel flink kunnen beïnvloeden. Dat is wat ik terug heb gezien. Ook hoorde ik dat het een bordspel is dat geen ingewikkelde regels bevat. Dat is het ook zeker. Daarom is het een spel dat ik aanraad aan spelers die nog niet zo lang bordspellen spelen. Ook als je wel vaker bordspellen speelt is het een geweldig spel. Dit komt omdat elke spel weer anders is en je ook goed stappen vooruit kunt denken.

Zoals Marco Polo veel ontdekt heeft, zo valt er in dit spel ook van alles te ontdekken. Er zijn zoveel mogelijkheden op elk moment zodat er meerdere wegen zijn naar de overwinning. Dat wordt zeker niet vergemakkelijkt door de talloze spelmechanismen die in dit spel op elkaar inwerken. Ik ben echt verbaasd dat dit allemaal in één spel gestopt kon worden. Ik (22) speelde dit spel met mijn vriend (23). Bij het eerste potje wordt je aangeraden om bepaalde karakters te gebruiken. Elk karakter heeft zo zijn eigen kracht. Het leek alsof Rashid ad-Din Sinan veel te overpowered was. Je moet dobbelstenen gooien die je kan gebruiken voor je acties, maar met Rashid kan je gewoon je dobbelstenen naar keuze gebruiken terwijl Matteo Polo gewoon 1 dobbelsteen krijgt die je wel moet gooien, en 1 contract. Als je vaker speelt, en ook de andere karakters gebruikt, zal je merken dat er toch wel een verschil zit tussen de krachten maar het soms anders kan uitpakken. Dat maakt het interessant. Dit spel is absoluut niet makkelijk, en je moet er echt goed voor gaan zitten om het te begrijpen. Ben je daar niet zo van? Dan raad ik dit spel niet aan. Schrikt wat complexiteit en een lange handleiding je niet af? Dan is dit een spel voor jou.